Eerste eindspel
De dilletant die enthousiast de kwaliteiten van zijn eersteling aanprijst loopt wel en heel groot risico om zich belachelijk te maken. De experts op het vakgebied zullen vaak goedmoedig reageren- zij herinneren zich misschien de blijdschap om hun eerste produkten- maar de overige belangstellenden voelen op zijn best plaatsvervangende schaamte. Voor de dilletant zelf is het erger: als hij ouder en wijzer is geworden is de gene allerminst plaatsvervangend. Eerstelingen hebben vaak een ongepolijste knurftigheid. Toch volgt hier , met gepaste trots, MIJN EERSTE GEPUBLICEERDE EINDSPELSTUDIE!
S. Korteling, DP jun 2003
 | Dit is de stand waar het om gaat. Het voorafgaande was de inleiding, waarbij ik het geluk had dat de eerste zet zo op het oog niet vanzelfsprekend en zelfs thematisch is. Ik was op zoek naar een stelling waarbij zwart gedwongen is om wit een dam te geven, maar daarbij kan kiezen uit twee mogelijkheden, die dan natuurlijk alletwee netjes weerlegd worden. Het dambord is klein en het is niet moeilijk om te zien dat een zwarte schijf op 4 en een witte schijf op 14 en een witte dam op 2 mogelijkheden moest bieden. Ik weet werkelijk niet meer wat me bewogen heeft om een witte schijf op 12 te zetten, maar ik wist wel dat het kansrijk was. Ik weet nog wel dat ik de positie van de zwarte schijven heb gevonden met behulp van de eindspeldatabase, in een vaag proces van snuffelend graaiend tasten. Deze manier van componeren staat natuurlijk in geen verhouding tot de manier waarop de keien op dit gebied hun eindspelen gecomponeerd moeten hebben: op basis van kennis, intuitie en noeste analyse. Omdat wit dreigt met 14-9 moet zwart het rotding op 14 wel naar dam offeren. Dat kan op twee manieren: |
Delftse Telling
Moderne componisten hebben worden dan wel geassisteerd door alwetende eindspeldatabases, maar de moderne tijd brengt geheel nieuwe problemen met zich mee. In Delft (kan iemand me helpen herinneren wat Jaap Fisher over Delft te melden had?) schijnt men een revolutionaire telling verzonnen te hebben. Deze telling zou bewerkstelligen dat het remisespook wordt uitgebannen, zodat het damspel opgestoten wordt in de vaart der volkeren en de sponsors eindelijk onbekommerd kunnen toestromen.
De KNDB ging natuurlijk onmiddelijk overstag voor dit lonkende perspectief en de Delftse telling schijnt nu bij het volgende NK ingevoerd te worden, al weet niemand nog precies hoe. Volgend goed gebruik deelde iedereen zich in kampen op om zich vervolgens af te splitsen en een eigen kamp op te richten. Als ik het goed begrijp zijn er op dit moment de Strijders voor het Symmetrische Halfje die het die het opnemen tegen Guerrillas der Assymmetrische Gehele Getallen. Er zijn natuurlijk ook achtergebleven knorrepotten die het licht nog niet hebben gezien. Zij hebben het over zorgvuldigheid en zo. Geen wonder dat het damspel zo'n stoffig imago heeft.
Tot op heden werd er door voor- en tegenstanders met een voor de damwereld ongekende brille over dit voorstel gediscussieerd, totdat daar een eind aan werd gemaakt. Juist op het moment dat ondergetekende een aspect wilde benadrukken dat tot nu toe onderbelicht is gebleven!
Tot op heden kon een eindspelcomponist volstaan met het eenvoudigweg typen van "Remise" onder zijn diagram, maar dit dreigt aanmerkelijk ingewikkelder te worden. Het formuleren van de opdracht bij onderstaande studie nam evenveel tijd in beslag als het componeren ervan.
Siep Korteling